क्यानभास कल्पानाको

कल्पना गर; निलो आँकास; निल्ल्निलो-हरियोहरियो समुन्द्र अनी छितिजमा ती दुई को मिलन, सुन्दर अत्ती। उडीरहेको ति चाराहरु आकार अकार् को बथान बानयी।
किनारमा लहराहरु; औथे अनी जन्थे हावासङै; अनौठो आवाज सँगै- सुर्-सुर्; सर्र-सर्-र्; अनी त्यो हावासङै लहारी- लहरी हल्लिरहेका केशहरु- कस्को? तेही महिला जो किनारको केही पर बालुवाको घर बनाउदै थियिन्। घर राम्रो थियो; यो रङीन क्यानभासमा त्यो घरमा चै रङ थिएन; बालुवा को रङजस्तै,,,, सन्ध्यामा कालो देखिन्थ्यो होला; गोधुलीमा सुन्तली- नत्र घर फुस्रो बालुवा जस्तै थियो तर पूर्ण अनी राम्रो; निकै मेहेनत परेको हुनुपर्छ , २-४ घण्टा त पक्कै लाग्यो होल।

तर के किनरमा अरु कोइ छैन? छ छ। धेरै जाना छन्। केही बच्चाहरु खेलिरहेका; नाचिरहेका- उन्माद र बिन्दास मूडमा, केही केटाहरु बल खेलिरहेका; दुई जोडी अंकमालगरी छाता मुनी घाम छेकि बिशाल समुन्द्र तिर टोलायिराहेका। के देखिरहेका होलन्?
क्यानभासको चारकुना भित्र अरु कोइ थिएनन्।

एक्कशी क्यानभास जुइदो हुन्छ; बेजोड- हुरी( तुफान) चल्छ। पानीका लहर अली वर-बर आउन थाल्छ; बलुवा उड्न थाल्छ; एक्पलमै त्यहा सुन्सान हुन थाल्छ,
तर त्यो किनरमा बालुवाको घर बनायिरहेकी महिला तेही; अघी झुलीरहेका कपालहरु अहिले हावाको रफ्तार सँगै हल्लिरहेका; त्यो सानो बलुवाको घरलाई हावाको प्रहरबाट छोपिरहेकी; बिस्तारै हावा शान्त हुन्छ,,
केही बेरमै हावा मन्द गतीमा अघी जस्तै; सुर्-सुर्; सर्र-सर्-र्।

एही बेला क्यानभास को दाहिने कुनाबाट स्कुल ड्रेशमा एउटा सानो केटो डौडिदै आउछ। त्यो महिलालाई च्याप्प पार्छ।
"आमा मेरो घर बन्यो?"
"बन्यो छोरो बन्यो",

आमालाई छोरोले हर्ससाथ गालामा चुम्छ; एही क्यानभास रोकिन्छ। कहिले काही प्रकिती भन्दा मान्छेको आफ्नै छटा सुन्दर हुदो रहेछ,

त्यो आमा हामी सब को आमा हुन; र त्यो केटो हामी सब हौँ।

happpy mother's day