बाटो काटिरहेका चलायमान मनिषको बथान,
पर एरपोर्ट, धुम्म आकाश;
एक- दुई खाते केटा-केटी गाडीमा हात हल्लाउदै भिक माग्दै;
पोस्टरको बिच मा तीन पात्र;म मोटरसाइकल मा,,, टोलौदै, २ जानालाई हेर्दै एक टक ;
एउटा डुडो बैशाखीको बलमा उभियिरहेको अर्कोलाई टोलौदै;
त्यो अर्को- साईकल जस्तै व्हीलचेअरमा मुस्कुरौदै; हातको बलमा हो कि मनको बलमा,,,,,पोस्टेर जाँन्दैन, पोस्टरका कोही पात्र जान्दैनन।
१० सेकेन्ड पछी पोस्टर हराउछ
सुरीको आँखाले मैले हेर्दा, अनी तेस्लाई क्यामराको अभावमा शब्दले लेख्दा,,,,,
